پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او: نازنینم اَدم.... با تو رازی دارم !.. اندکی پیشتر اَی .. اَدم اَرام و نجیب ، اَمد پیش !!. ... زیر چشمی به خدا می نگریست !.. محو لبخند غم آلود خدا ! .. دلش انگار گریست . نازنینم اَدم!!. ( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!.. یاد من باش ... که بس تنهایم !!. بغض آدم ترکید ، .. گونه هایش لرزید !! به خدا گفت : من به اندازه ی .... من به اندازه ی گلهای بهشت .....نه ... به اندازه عرش ..نه ....نه من به اندازه ی تنهاییت ، ای هستی من ، .. دوستدارت هستم !! اَدم ،.. کوله اش را بر داشت خسته و سخت قدم بر می داشت !... راهی ظلمت پر شور زمین .. زیر لبهای خدا باز شنید ،... نازنینم اَدم !... نه به اندازه ی تنهایی من ... نه به اندازه ی عرش... نه به اندازه ی گلهای بهشت !... که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش
بازدید امروز : 14
بازدید دیروز : 6
کل بازدید : 189990
کل یادداشتها ها : 304
در صفحه خطه افق زندگی تو کجا میبینی؟
در پاسخ به:
میرود سرما ،بهاران میشود فصل نرگسها و باران میشود
خاک مرده، زنده میگردد زنو چشمه ها ، بیدار و جوشان میشود
سبز میگردد ، کرانه تا کران شوره زاران، چون گلستان میشود
لاله های سرخ، در دشت و دمن چلچراغ کوهساران میشود
در یکی آدینه ای ، چشمان ما آشیان ماه تابان میشود
تا بتابد ، آفتاب روی او شهر از نورش چراغان میشود
دیو ظلمت، میرود از هر دیار کوی و برزن ، نورباران میشود
royal گفته:
اهه نخیرم همشو اشتباه گفتی.......واستا ......یادم آرد روز باران گردش یه روز دیرین خوب و شیرین توی جنگل های گیلان کودکی ده ساله بودم شاد و خرم نرم و نازک چست و چابک با دوپای کودکانه میدویدم همچو آهو دور میگشتم ز خانه میشنیدم از پرنده از لب باد وزنده داستانهایه نهانی راز های زندگانی بشنو از من کودک من پیش چشم مرد فردا زندگانی گاه تیره گاه روشن هست زی
ممنون از...